Με φράσεις που δεν άφησαν περιθώρια παρερμηνειών, ξεκίνησε η συζήτηση στο 10ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών για τον ρόλο και τη στρατηγική του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Alec Russell των Financial Times έθεσε το πλαίσιο: «Κατά βάση, είμαστε εδώ για να συζητήσουμε ένα θέμα: τον Τραμπ». Και όντως, η κουβέντα φώτισε διαφορετικές πτυχές του φαινομένου που εξακολουθεί να αναδιαμορφώνει τον αμερικανικό –και όχι μόνο– πολιτικό χάρτη.
Η Dr. Leslie Vinjamuri του Chatham House εξέφρασε έντονη ανησυχία για την κατεύθυνση της αμερικανικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής Τραμπ. Μίλησε για έναν ηγέτη που «δεν ακούει κανέναν», εκφοβίζει αντί να χτίζει συμμαχίες, και παίρνει αποφάσεις χωρίς συνοχή, όπως το «πάγωμα» των δασμών, που περισσότερο έμοιαζε με αντίδραση στις αγορές παρά με μέρος σχεδίου. Υπογράμμισε την αξία των δικαστηρίων ως αντίβαρο εξουσίας, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο κοινωνικό κόστος των πολιτικών του.
Ο Gerard Baker από τη Wall Street Journal έδωσε μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση, αναγνωρίζοντας τον Τραμπ ως τον πιο επιδραστικό πολιτικό του 21ου αιώνα. Αν και επικριτικός, αναγνώρισε ότι η πολιτική του για τους δασμούς και την Κίνα έχει λογική συνέχεια, έστω κι αν προκαλεί αναστάτωση στους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ.
Ο Matthew Boyle του Breitbart υπερασπίστηκε τον Τραμπ, τονίζοντας ότι είναι ο μόνος πρόεδρος κατά τη θητεία του οποίου «ο Πούτιν δεν τόλμησε να εισβάλει». Παρουσίασε έναν Τραμπ ενστικτώδη αλλά στρατηγικό, δημοφιλή σε ισπανόφωνους και έγχρωμους ψηφοφόρους, με δυναμική.
Η πολιτική Τραμπ εξακολουθεί να διχάζει, να εμπνέει και να προκαλεί. Το μόνο σίγουρο; Ο πολιτικός χάρτης των ΗΠΑ αλλάζει – και ο Τραμπ είναι ακόμη στο κέντρο του.
